บทที่ 297

เดิมทีเสิ่นอวิ๋นอู้ยื่นมือออกไปแล้ว แต่พอได้ยินแบบนั้นก็ชักมือกลับทันที

เธอขมวดคิ้วเรียวสวย “คุณหยิบเองไม่ได้เหรอคะ?”

“ขับรถอยู่ มือไม่ว่าง”

เสิ่นอวิ๋นอู้คิดจะบอกว่า แค่หยิบออกมาปิดเสียงมันเป็นเรื่องง่ายๆ แต่ก็คาดว่าถ้าพูดออกไป เขาคงจะเอาความรู้ทางทฤษฎีเรื่องใบขับขี่มากดดันเธออีก สู้ปิดปากเงียบแล้วพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ